Vanmorgen na de koffie en het ontbijt eerst afscheid genomen van onze Engelse buren. Ze stonden nog maar net naast ons en gingen nu door naar de plaats waar haar broer had gewoond en ook was overleden. Zij waren toen zijn laatste 4 maanden bij hem ... en nu was het tijd om de pijnlijke herinneringen om te zetten naar nieuwe vrolijke herinneringen. Daar voor hadden ze deze reis naar Spanje gemaakt.
Maar hoe dichter bij deze plaats aankomen hoe emotioneler dat het wordt. Nu dan de laatste kilometers ... Misschien dat ze vanavond weer terug komen of anders morgen of over een paar dagen ... Ze hoopten ons nog hier te zien... en wij? Wij zouden het ook leuk vinden, want het zijn super lieve en leuke mensen, met een hondje dat liever lui is dan moe ...en een aai over zijn bolletje wél heel prettig vindt.
Daarna eerst maar eens ons toilet verschonen. Daarvoor ons handig karretje gepakt en daar het volle toilet opgezet. Rijdt een stukje gemakkelijker dan met de wieltjes die onder het toilet zitten.
Bij terugkomst stonden de buren van de grote concorde camper bij John en onze nieuwe Schotse buren. De hondjes van de Nederlandse concorde buren en het hondje van de Schotse buren vlogen achter elkaar aan. Ze hadden het super gezellig met elkaar. Ontzettend leuk om te zien ... Wat een blije snoetjes!
Terwijl ik zo aan het praten was ..., zag ik opeens hoe netjes ze was opmaakt en ook haar haar was super gefönhd. Opeens ging er een belletje bij mij rinkelen ... "Gaan jullie weg?" En dat was de reden ... Jammer!, want ook zij waren hele leuke en vriendelijke mensen waarmee je eventjes leuk kon praten. En hun hondjes? Tja ..., die hadden wij in ons hart gesloten. De ene zwarte een dondersteen en de lichte van kleur was een ontzettend zachtaardig hondje. En nu ... stoven ze met het nieuwe hondje samen over het terrein.
Tot het afscheid daar was ... de 2 wilden niet mee. Vind je het gek ... hadden ze net een keuk vriendje gevonden en moesten ze weg. Daarom werden ze maar opgepakt en binnen neergezet. De deur werd dichtgedaan ..., motor gestart ..., nog een laatste zwaai ... en daar reden ze langzaam van ons weg, richting Portugal. Veilige km'ters toegewenst ... en nog fijne weken!
De nieuwe buren kwamen ons heel bekend voor .... en opeens wisten we het. Zij stonden ook in Roquetas de Mar. John had een hele tijd met hem gesproken bij de stranddouche en zij was al eens bij onze camper geweest omdat zij en Joanne (van Richard) het goed met elkaar konden vinden. Ach ... toen was het helemaal een hartelijk welkom.
Zij gebruikte eerst ons karretje ..., om ook hun toilet te legen. Daarna gingen wij samen met het karretje + de originele tas erop naar de winkel, maar deze was gesloten. Samen weer terug. Sam ..., zo heet de Schotse man ..., zat nog gezellig bij John.
Na eerst mijn fiets buitengezet te hebben gingen wij er ook bijzitten. Alleen moest ik eerst John zijn hoofd en arm schoonmaken, want een vogel had hem een "portie geluk" gebracht.
Gezelligheid kent geen tijd! ... of toch wél? ..., want er nu nog steeds geen boodschappen in huis. Moest dus nog echt op de fiets naar Vera (een plaats verderop)
Misschien wilde Jackeline (Schotse vrouw) ook wel mee en dan mocht ze wel op de elektrische fiets van John. Zij had nog nooit op een elektrische fiets gezeten en wilde dit wel proberen. Langzaam reed ze eerst een rondje op het terrein bij de campers ... en dat ging goed.
Even later zaten we samen op de fiets naar Vera. Daar aangekomen onze boodschappen gedaan en weer terug. Het was een gezellig ritje zo samen en bij thuiskomst zaten de mannen nog steeds bij elkaar.
Na de boodschappen opgeruimd te hebben en nadat de fietsen in de garage waren geplaatst hebben wij net ons vieren tot 19.30 uur gezellig bij elkaar gezeten. Zij snorkelen ook en ze hebben een snorkel die over het hele gezicht geplaatst kan worden. Deze werd voor mij gehaald, zodat ik het morgen even kan proberen, want had ze namelijk al vaker bij anderen gezien.
Daar de mijne mij vaak pijn gaat doen op mijn neus, denk ik erover om zo eentje te gaan kopen.Kun je ook mee onder het water duiken (wél je adem inhouden) maar er komt dan geen water in je pijp naar binnen.
Morgen dus een nieuwe dag ..., met nieuwe kansen , want door het afscheid van vele mensen en de gezelligheid van vandaag ..., was het snorkelen er bij in geschoten.
Maar we kregen daar een gezellige dag voor terug!