We hadden de deur vanmorgen nog maar net open of Dylan (het hondje van onze Schotse buren) stond al bij ons in de hoop om een plakje worst te krijgen. En dat hebben we dus nog even niet gedaan ...
Even later zaten we aan ons broodje en natuurlijk kreeg hij ook wat. Ook het schaaltje met water stond voor hem klaar.
Al snel gingen wij het water in om ons even af te koelen, want de zon deed weer erg zijn best. Op het moment dat onze Schotse buren het water ingingen riepen wij Dylan, zodat zij even rustig konden zwemmen. Hij kwam gelijk en ging bij ons onder de camper liggen. Geweldig toch!
Op dat moment kwam er een csmper voorrijden ... Er werd hevig gezwaaid. Het waren de Engelse buren die weer terug kwamen ... Omdat zij een Engelse camper hebben, staan zij met de deur naar ons toe ... Op het moment dat de deur openging, kwam hun hondje naar buiten en kwam ook gelijk naar ons toe. Zelfs zij wist nog ..., daar is misschien wat te halen. Echt ... alle honden zijn bijzonder clever .. Zij weten dat wij van honden houden en dat ze misschien iets krijgen.
We waren erg nieuwsgierig hoe zij het hadden gehad in de plaats waar haar broer was gestorven en waar ze nu nieuwe herinneringen wilden opdoen . Ze vertelden dat het allemaal anders was gelopen dan dat ze hadden gehoopt.
Op het moment dat haar broer nog leefde ... werd er door vrienden daar een prachtig huis ter beschikking gesteld. Deze mensen wilden ze nu gaan opzoeken en probeerden hun te bellen, maar kregen geen gehoor. Daarom gingen ze er nu maar op de bonnefooi naar toe. Aangekomen bij dit adres ... troffen ze de vrouw alleen aan. Haar man was voor 2 weken terug overleden. Dit hadden zij niet geweten ... en een gezellig weerzien was er nu dus niet bij ...
Dit was dus even een harde slag ..., want graag hadden zij daar nog wat herinneringen opgehaald en dit was nu niet meer mogelijk. Natuurlijk hebben ze daar opnieuw samen wat herinneringen en zitten mijmeren over haar broer en daar had ze het ook duidelijk weer moeilijk mee gehad. Heel begrijpelijk allemaal ...
Daarna zijn ze naar Garrucha gereden en hebben daar bij de haven gestaan en zo kwamen ze vanmorgen weer naar hier ... en zo staan wij dus tussen de Engels sprekende mensen in.
De gehele dag hebben wij samen, tot vanavond 21.30 uur samen buiten gezeten. Om ons daarna terug te trekken jjn de camper om te eten. Het was allemaal heel gezellig.
Het begon met Engelse thee ...
Wat later overging in gewoon drinken om daarna gezellig samen aan de wijn te gaan met wat hapjes op tafel.
Tussendoor was ik het water ingegaan om te gaan snorkelen. Wilde toch nog even graag wat visjes voor mijn lens krijgen ...
Er waren niet echt hoge golven, maar John waarschuwde mij wel dat de onderstroming zeer sterk was. Zodoende was ik dus extra op mijn hoede ... en zeker bij die rotsen. De stroming was zeker merkbaar en was daarom ook extra alert.
Zo (bijna) ontspannen als ik de eerste keer hier om de rotsen zwom ..., was het deze keer niet. Ook was het water niet zo helder en waren er naar mijn idee minder vissen. Maar toch heb ik daar een hele tijd rondgezwommen op zoek naar ... iets bijzonders. Alleen vond ik het deze keer niet.
Op het moment dat ik uit het water wilde gaan, kwamen Sam en Jacqueline eraan gelopen met hun maskers om ook nog even een rondje te gaan zwemmen met de vissen.
Daarop ben ik met hun mee terug in het water gegaan om hun even te filmen. En dat was mijn geluk! ...., want anders had ik nooit kunnen filmen wat ik nu onder water tegen kwam. We zagen namelijk een hele grote aparte kwal ...
Jacqueline zag hem ook ..., maar Sam had nog nergens weet van. Op het moment dat ik het aan het filmen was, was de stroming ook sterk en de kwal kwam daardoor mijn richting op ... Was ontzettend bang voor eventuele tentakels, die je zo op het blote oog niet ziet ..., maar later op de film wel zicht baar zijn ...
Probeerde dus uit alle macht achteruit te gaan, maar dat lukte mij niet zo goed . Want hetgeen ik achteruit ging ...kwam die kwal vooruit. Er zat nog geen meter tussen ons in ...
Opeens zag ik de gestalte van Sam in het water ... De kwal was ook op nog geen meter afstand van hem ... Ging met mijn hoofd naar boven om Sam te waarschuwen voor de kwal . ., maar het was net alsof hij mij niet hoorde. Was helemaal vergeten dat hij proppen in zijn oren doet om er geen water in te krijgen ... en daardoor hoort hij natuurlijk heel slecht. Hij bleef dan ook rustig staan om zijn masker weer op te doen.
Later vertelde hij mij dat hijj wel doorhad dat er een kwal was ..., maar hij had niet meegekregen dat deze zo dicht bij hem was.
Onder mijn voet en rechtsboven de kwal
De kwal en we zien geen tentakels
Het is een mediterrane gebakken ei-kwal
Volgens mij een zelfde soort als de vorige keer, maar nu vele malen groter ...
Gelukkig zijn wij allemaal heelhuids uit het water gekomen. Het was wel een héle ervaring om zo'n ... toch wel grote kwal voor je lens te krijgen.
Achteraf toen wij de film terugkeken en deze kwal op internet hebben opgezocht, blijkt deze helemaal geen lange tentakels te hebben ... en had ik niet zo vang hoeven te zijn. Jammer want dan had ik rustiger kunnen filmen voor een mooier beeld, al ben ik nu ook zeker blij met de beelden die ik heb.
Beter iets. ., dan niets!