Gisteren was het een vraag ... en vandaag een weet! Zou de zon schijnen? ... en voldoende om al het plakzand weer doen laten verdwijnen?
De weet van vandaag is .... de zon scheen volop, het was prachtig weer en al het plakzand is zo droog, dat je er weer normaal overheen kunt rijden, zonder dat je vast komt te zitten. Een fijn gevoel, want de alarm van het water ging laat in de middag branden en wij hebben daarom de laatste 10 liter uit de reservekan erbij gedaan.
Morgenvroeg dus rijden ... naar Santa Pola ... , dat hadden John en ik zo afgesproken, maarrrrrrrrrr .... John wil nog zo graag 1 dagje hier staan. Hij vroeg mij dat heel lief ...
Afgesproken dat wij morgen hier nog blijven en dan zaterdagmorgen vertrekken. Langer kon ik echt niet zuinig doen met het water ... Wil wel graag normaal kunnen afwassen en douchen ..., want dat laatste is ook niet mogelijk wanneer je zuinig met je water doet.
Zaterdag vertrekken wij dus van deze geliefde plek. Velen zijn het met ons eens, want ook zij hadden graag langer willen blijven, ware het niet dat de vakantie ten einde liep en de terugweg daarom ingezet moest worden, of om een andere reden.
Zo ook vandaag . Sinds een paar dagen stonden er Engelsen achter ons. Vanmorgen gingen ze rijden naar het vliegveld, want zij gingen voor een paar dagen terug naar Engeland. Een goede vriend was overleden en zij wilden hem graag de laatste eer bewijzen door aanwezig te zijn op zijn begrafenis. Zondag zijn ze hier dan weer terug. Jammer ..., want wij zijn dan al weg.
En dan hebben wij afscheid genomen van onze Duitse vrienden , waar wij ook al weer een dikke week mee hebben gestaan. Ook zij zouden een paar nachtjes hier staan, maar omdat het hun zo goed beviel ...zijn zij tot het laatste toe hier gebleven. A.s. maandag moeten beiden weer werken. Zij als Gynaecologe en hij op zijn eigen bedrijf. Vanmiddag daarom samen een gezellige borrel gedronken om hen daarna uit te zwaaien. Goede en lieve behulpzame mensen ...
Schuin achter ons stond onze vriend de Spanjaard, die wij al van vorig jaar kennen. Ineens stond er een Franse camper achter ons met ook nog aan aanhanger. Wat was dat nou? Was de Spaanse vriend zomaar verdwenen? Even om de Franse camper heen kijken ... ennnn hij stond er nog, maar die fransman was gewoon voor hem gaan staan ...
Liep daarom even naar hem toe met de vraag ... waarom? Hij vertelde mij dat hij tegen die Fransen had gezegd dat ze zijn uitzicht belemmerden en daarop waren ze 2 meter vooruit gereden. Op een totale camper van 7 meter + aanhanger ..., stonden ze dus nog helemaal voor zijn uitzicht. Hoe dik kan een plank voor je hoofd zijn?
Aan hem gezegd dat er voor ons een plek was vrijgekomen ... en even later had hij zijn buscamper daar geparkeerd. Ook nu gezamenlijk aan een borrel buiten gezeten en toen was het al goed 22.30 uur. In feite drinken wij weinig tot niéts en nu ineens even dubbelop. Geen gewoonte dus ..., maar af en toe ... heel gezellig!
Morgen beloofd het weer een mooie dag te worden,
dus de keuze van John was zo slecht nog niet ...