Hrrt begon vanmorgen goed! Het zonnetje scheen ... de laatste bladzijden ... en het boek was uit! Mooi einde ..., had ik ook wel vermoed , maar het is pas de waarheid wanneer je het leest. De schrijfster haar waarheid ... natuurlijk!
John zat al te wachten, want hij wilde graag de zee in. Dit doen wij meestal samen ... Even samen de golven in. Nou ja ... golven?, noem het in deze "poedelen", want het water was zo rustig en glad als wat ... deze dag.
Maar eerst maakte de buurman ons allert op een buscamper, die ditmaal vast zat. Een vrij jonge poolse vrouw was daar gisteravond laat al vast was komen te zitten. Niet in de modder, maar zij was te dicht naar de kant gereden ..., waar in feite ook 'strandzand' ligt. En ja ..., dan vraag je om problemen.
Zij is samen met haar hond op reis en dan zijn een paar extra handen welkom. 4 mannen en een vrouw waren druk bezig met het vrijmaken van de wielen en een auto probeerde haar eruit te trekken. Jammer genoeg zonder resultaat.
Dusssssss ..... wij gingen ook maar eens kijken. De buurman met een langere sleepkabel bij ziich ... en wij eigenlijk om alleen toe te kijken. Het meiske was paniekerig. Haar hond (vrij groot, maar een lieverd) stond even verderop vastgezet ... en probeerde met wat te blaffen en te janken ... aandacht te trekken. Kordaat maande zij hem tot rust ...
De langere kabel was aangesloten en een paar mensen gingen voor de auto staan om mee te duwen. Ook ik sloot mij daar bij aan ... Met vereende krachten duwden wij allen wat we konden een man zat achter het stuur en de trek-auto gaf gas ... Er was beweging, nog even duwen en trekken ... en jaaaaaa de buscamper stond weer vrij.
Het Poolse meiske had een kleur ... ze was zo blij ... ze straalde helemaal en gaf iedereen op gepaste wijze een knuffel. Mooi om te zien . .en om zelf ook een knuffel te krijgen, na een goede daad.
Ze kreeg van iemand nog wat water mee, want daar zaten zij ook helemaal zonder. Haar hond was de eerste die daarmee werd verwend. Het arme dier ... zal vast erge dorst hebben gehad, maar gelukkig was nu alles weer opgelost. Vrolijk reed ze het terrein af.
Nu hadden wij wel een frisse duik verdiend en dat deden wij dan ook ... Heerlijk zo even in het water ...
John liep terug naar zijn stoel en ik nam mijn camera nog even mee naar de stenen verderop. Wilde nog even een poging wagen om het beestje in een schelp in beeld te krijgen. Terwijl ik er naar toe liep ging de zon achter de wolken en deze is daar de rest van de dag blijven zitten.
Gelukkig vond ik een krabbetjes in het water. Vlug de camera aan en probeerde het beestje een porretje te geven, voor wat beweging. Niets ... helemaal niets ... Bleek het beestje al dood te zijn. Wél heb ik een schelp kunnen filmen met een diertje erin ... en ging dus tevreden weer terug naar de camper.
Jammer genoeg toch weer niet helemaal scherp ...
Maar je ziet het beestje eruit komen
John zat al binnen ... en daar zijn wij beiden de rest van de dag ook gebleven. Wind ... geen zon ... en toen begon het ook nog te regenen. Dit stopte ... om even later vrolijk weer verder te gaan en zelfs vanavond. Overal weer plakzand ... Dikke klossen krijg je onder je schoenen, wanneer je er over loopt. Net als vroeger ... toen wij op klompen in de sneeuw liepen.
Op zich niet erg ... wanneer morgen voldoende zon, dan komt alles wel weer goed. Maarrr ...., dan moet er wel zon zijn! Ons drinkwater is bijna op ...we hebben ook niet meer veel water in de tank voor wassen, afwassen etc ... Wanneer het zand blijft plakken, dan kunnen wij hier niet zomaar wegrijden ... We zijn niet van plan om de volgende te zijn , die vast komt te zitten.
Vooruitrijden ... sowieso niet ... Achteruit? ..., daar is de grond iets harder omdat er wat meer stenen liggen. We kunnen eventueel wat water hier bij het winkeltje halen. Maar dan niet op de fiets, want dan klossen de banden ook helemaal door het plakzand ... We gaan het morgen zien.
Maar eerst lekker slapen ...