Allemaal steentjes ...

Iedereen doet zo zijn eigen ding op het strand. De meeste mensen liggen op een kleed of handdoekje op het strand. Sommigen zitten op een stoeltje of strandstoel en velen poedelen in het water. Echte zwemmers zitten er niet tussen, op een enkeling na ...

Zo zitten wij daar ook tussen... op onze eigen meegebrachte stoeltjes, die we gratis via zegeltjes bij de "Poi-supermarkt" hebben gehaald.  Tja..., een dure camper ... dan moeten de stoeltjes wel gratis hè...  Het moet uit de lengte of de breedte komen.

Of de stoeltjes zijn van slechte kwaliteit ...of  wij zijn te zwaar..., want er zijn al scheurtjes zichtbaar op de naden. Maar zolang het nog zit..., blijven we zitten! Al moet ik zeggen, dat ik niet zo'n stilzittende komt heb als John. Vaak loop ik even terug naar de camper... voor een ditje of datje ...

Zo kwam ik net weer teruglopen en liep er een vrouw voor onze stoeltjes voorbij. Druk kijkend naar de grond en één hand open. Dan bukte ze zich en raapte iets op. John vroeg ... " Ben je schelpen aan het zoeken?"  Daarop liet ze zien wat ze in haar hand had... Het waren geen schelpjes, maar hele mooie kleine steentjes...

Ze vertelde dat ze dit al heel lang deed en dat deze steentjes niet op alle stranden te vinden waren. Vaak werden hier sieraden van gemaakt. Velen zochten deze steentjes ... Zij vond het een leuke bezigheid,  zo op het strand, want ze kon niet lang stilzitten. 

Oooooo...., dacht ik ...., dan is dat misschien ook wat voor mij.  En het duurde dan ook niet lang ... of ikke liep ook naar de grond te turen ... Moest wel even wennen om te zoeken naar het juiste steentje ..., maar op een gegeven moment had ik er toch een paar gevonden. Het is echt zoeken!  En onder dat zoeken, kwam ik weer een vrouw tegen, met 2 hondjes ...die ook naar de grond liep te turen.  Weer een praatje en zo was was ik al ver ... en lang van John afgedwaald. Werd tijd om mijn liefje weer op te zoeken... 

Trots liet ik John mijn opbrengst zien, die het in feite maar niks vond. Wat moeten we ermee? Tja..., dat wist ik ook nog niet!, maar wilde ze wel bewaren ...  Hij vond ze wel heel mooi ... en we vroegen ons af of het misschien geen versteende schelpen waren ..., van slakjes.

De gevonden steentjes (bovenkant)

En de onderkant van de steentjes 

We zijn  samen nog een aantal keren de zee in geweest en toen werd het tijd om huiswaarts te keren. Vuilnis bij elkaar geraapt en weggegooid in de prullenbak op het strand. 

Toen we bijna bij de camper waren, werd er in de tas gekeken naar de sleutels...., want anders komen we niet binnen hè.  En terwijl ik zocht ... schoot de schrik mij om het hart...., want .... Ooooh.... ik heb geen sleutels ...  Die had ik in een zakje gedaan en is in dat zakje nu de vuilnis gedaan? ... En is  dat! zakje! nu in de vuilnisbak  op het strand gegooid?

Er stond mij niets anders te doen, dan snel teruglopen naar het strand.... en hopen dat ze niet nèt bezig waren om de vuilnisbakken te legen. Gelukkig zaten de bakken nog vol en zag ik ons zakje liggen. Vlug eruit gehaald,  zakje open ... en zie daar .... onze campersleutels!

Blij liep ik terug naar John ...en deed de camper voor hem open ...