Vannacht maakte John mij wakker. Hij had het koud ... en hij had gelijk. Het was een stuk kouder geworden. Daarom het wintergedeelte van het dekbed gepakt en John heerlijk ingestopt. Zelf was ik al in bed gestapt met een warme broek aan, dus had het niet koud. Gelukkig maar ..., want het andere winterdekbed lag in de garage van de camper en hoefde ik dus niet door de blubber er naar toe. Beiden hebben zo de nacht lekker warm geslapen.
Vanmorgen bij het opstaan geen zon. Echt warm was het niet ... Dit waren wij allemaal eventjes niet meer gewend. Dus geen korte broek voor mij vandaag. John was nog optimistich en trok een korte broek aan. Geen zwembroek deze keer. Dat had hij dan wel weer door ..., dat dat hem niet zou worden vandaag.
Even daarna zagen wij een camper wegrijden. Deze hebben wij even gevolgd. Zou hij zichzelf vastrijden? Gelukkig voor hem ... en ook voor ons kon hij langs de kant zo wegrijden. Dus ... dan moest ons dat ook lukken. Wel plakte al het zand weer onder mijn schoenen ..., dus we bleven zoveel mogelijk binnen.
Het water kwam ook aardig dicht bij de camper ... Een aantal meters maar van onze camper vandaan. Wanneer het nu ook nog eens zou gaan stormen ..., dan zou het nog dichter bijkomen.
En toen wij dan ook hoorden dat het morgen zou gaan stormen, tot wel 60 km p/uur , zag ik geen reden meer om te blijven. Wij hadden rond de 40 km p/uur meegemaakt en dat vonden wij al meer dan genoeg. Daarbij werd er ook nog regen voorspeld, dus ... reden genoeg om weg te gaan.
Gelukkig kwam later de zon toch door, waardoor de gevoelstemperatuur omhoog geschroefd werd en we pas 's middags vertrokken richting Santa Pola. Nederlandse mensen in een camperbusje ...wilden ook niet meer in Alicante blijven en vroegen ons of ze achter ons aan mochten rijden. Natuurrrrrrrlijk kon dat ... en zo reden wij gezamenlijk naar de ons bekende stek toe.
John maakte gelijk een rondje langs zijn vrienden op de camperplaats en intussen verschoonde ik het sanitaire gedeelte van de camper.
De mensen die met ons meegereden waren, hebben als hobby beiden een metaaldetector. Weet er iets vanaf, k kmdat mijn zoon dit ook al jaren doet. Het is een leuke en spannende hobby. Omdat je in Spanje niet overal zo maar mag gaan zoeken, heeft John met zijn vriend van de Guardia Civil gesproken en gevraagd of zij buiten het terrein mochten gaan zoeken. Deze toestemming kregen ze en wanneer er politie kwam, dan moesten zij de maar doorsturen naar hem.
Mooi geregeld dus! Het duurde dan ook niet lang ... of zij liep al heen en weer te zwaaien (met de detector) in het veld achter de camperplaats. Jammer genoeg was er niet veel te vinden ... Wel had ze een hele oude soort van spijker, waar ze toch wel blij mee was.
Vanavond hebben wij de verwarming in de camper aangezet. Het was nog maar 15° ... We zaten dus gezellig knus en warm ..., alleen dit hadden wij in Spanje nog niet meegemaakt. Ook vorig jaar niet rond deze tijd.
En vannacht? ... , dan slaap ook ik onder een winterdekbed!