John wordt ouder ... en gelukkig worden we dat allemaal. Maar John is af en toe de weg kwijt en zo ook vandaag.
Omdat we de hele dag in de zon zitten en John het af en toe ook wel prettig gaat vinden om soms even onder de parasol te zitten, had hij daar vandaag een oplossing voor gevonden. Hij deed een pet op ...
Nu heb ik hem en een pet gekocht (lichtgewicht) , maar John vindt mijn pet mooier. Dus deze werd opgezet ... Vindt het hem ook wel leuk staan en eerlijk gezegd ook leuker dan zijn nieuwe pet. Die maakt hem wat flets ...
Zo zaten we vanmiddag dan ook weer op het strand. De pet bleef op ..., alleen wanneer we het water ingingen werd deze even afgezet.
Na een aantal keren in - en uit het water gegaan te zijn zaten we weer rustig op ons stoeltje. Zelf had ik al de hele tijd in de zon gezeten en wisselde dit daarom even af door onder de parasol plaats te nemen.
Of dit voor John de reden was om aan zijn pet te denken ... ? Ik weet het niet ..., maar opeens zei hij in paniek ... "Waar is mijn pet! " Ik keek opzij en zag toch duidelijk een pet op zijn hoofd. John keek rechts en keek links ..., maar hij kon natuurlijk niet op zijn hoofd kijken. Ik schaterde het uit en zei ... "wat heb je op je hoofd? " John voelde met zijn hand en begon toen ook te lachen ...
Omdat hij de pet al een lange tijd ophad ..., voelde hij deze niet meer. Wel ziet hij op een bepaalde manier ... de klep.
Doordat hij de pet iets omhoog had geschoven, was dat zicht 'op de klep' er niet meer ... en daardoor dacht hij dat hij hem kwijt was ...
Dit was achteraf zijn verklaring naar mij toe . . Alleen ... denk ik er het mijne van .. Zou het niet gewoon zo zijn dat hij soms de weg kwijt is ...?
Een tekentje van ouderdom?
