We waren al vroeg uit de veren en het ontbijtje smaakte ons goed. Lekker een kop koffie erbij ... En daarna pas douchen. De zon scheen heerlijk. Dat hadden ze niet voorspeld. Het was lekker warm ...
Maar dat was wederom van korte duur. In een mum van tijd trok de lucht dicht en was er geen zon meer te zien. Een goede reden om te vertrekken van hier ... De camping op zich ... alles heel goed verzorgd en onze plaats waar we stonden?, daar moet ik ook even op terugkomen.
Gisteravond liep ik even over de camping en zag dat eigenlijk iedereen een grotere plaats hadden, dan wij. Er klopte iets niet ... Bij onze camper teruggekomen eens goed gekeken en zag dat er maar 1 nummer voor de plaats was .. En het gedeelte waar wij dachten dat het een ruimte was voor nog een camper, hoorde óók gewoon bij onze plaats ...
Wat een dombo . . , die jongen die ons de plek toewees en ons op de cm af de camper liet plaatsen. Nou ja ... nu had het geen zin meer ..., maar moet dit toch wel even rechtzetten, want met dit gegeven gaat de camping toch in waarde omhoog. Een terrein verder stonden de mensen ook allemaal heel ruim en netjes neergezet. Daardoor leek het daar niet zo rommelig als bij ons op het terrein, waar een ieder schots en scheef stond.
's Avonds met de verlichting leek het ook allemaal heel mooi en sfeervol ... Dus al met al ... Een mooie camping, maar voor ons toch te massaal. Op deze camping kwamen wij erachter dat wij géén campingmensen zijn ...
Schoon en fris, na het douchen alle luikjes en knopjes weer dicht ... om zo weer startklaar aan een nieuwe route rijden te beginnen. Waar zouden we nu weer terechtkomen?
John had de route nog steeds op richting Alicante staan, dus zo begonnen we te rijden ... We reden richting Taragona ... En zonder het goed door te hebben ...., reden we in Taragona! Opeens doemden beelden op dat ik hier met mijn zuster en onze ouders daar ook in Taragona reden ... Een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen ... Zo was het er ..., zo schiet je vol! De beelden dat mijn vader aan het tanken was ... en dat we vanaf Taragona de bergen inreden. Het was op een zondag ... en kwamen we door een dorpje, dan was alles gesloten ... , maar we zagen ook mooie ruïnes en de zon scheen volop. Wat hebben we genoten!
En nu ..., na zoveel jaren verder ... zou ik zo graag nog een stukje met hun rijden ... Heel eventjes maar ...
We zijn nu vele jaren verder en beide ouders leven niet meer. En zie ... nu rijd ik hier met John! Nee ..., niet in een gehuurde auto, maar in onze eigen camper. Wie had dat nu kunnen dromen ...
Ook wij genoten vandaag in het hier en nu ... van onze mooie route, die dwars door de bergen ging. We zijn op oude gedeelten geweest, waar we niemand, maar dan ook niemand tegenkwamen en dan opeens was er zomaar een dorpje, stadje, waar je even stapvoets moest rijden, omdat de wegen niet breed waren en je toch op moest passen of er van de andere kant niet toevallig ook een auto aankwam, want dat zou niet gaan ... Gelukkig was dit niet het geval en reden we veilig het dorpje weer uit.
In het begin van onze route tikte we 21,5° graden aan ... Des te hoger en verder we in de bergen kwam en, werd het kouder en opeens begon het te regenen. De temperatuur daalde zienderogen ... En voor we het wisten ..., was deze 10° gedaald. Dit hebben wij in ons leven nog nooit meegemaakt, dat je in een tijdsbestek van een paar uur, 10° temperatuur verschil had.
In de regen vervolgende wij onze weg ... Een hele kronkelweg, met vrij steile hellingen ..., naar boven en dan met een bocht weer naar beneden ... Af en toe zagen wij zelfs een flits. Hoe mooi en prachtig dit stuk oude weg ook was ..., door het weer ...waren we ook blij dat we op een gegeven moment weer op een stuk normale weg zaten ...
De beelden die wij vandaag hebben gezien ..., zullen altijd op ons netvlies blijven staan.... Zo mooi en prachtig!
We hebben heel veel gereden en toen werd het tijd om een camping te zoeken. Maar we zaten zo ver van de echte bewoonde wereld af..., dat er daar van een camping al helemaal geen sprake was. Ik opperde nog dat wij hier ergens . . misschien zo wel ergens konden gaan staan en dan morgen verder rijden. Dit gaf John geen goed gevoel.
En zo reden we verder en de richting stond nog steeds op Alicante ... Even tanken ... En weer verder ..., verder en verder ...
En weer met een pasje tanken
We bleven rijden ... En waar staan we nu?
In Alicante op "Platja Altet!
De plaats waar we vorig jaar ook hebben gestaan.
Het was al laat en toch nog 18°