Kanoën

Na vannacht ondergedompeld te zijn in een onweersbui en regen, scheen vanmorgen de zon weer volop. Vanmiddag tikte de meter 29° aan. Bij  geen wind, dus het zweten kon beginnen en dat hebben we dan ook gedaan. Water genoeg voor ons, maar dat is steenkoud. Dus poedelen is er níet bij ...  We kunnen via een trappetje naar beneden, maar hebben dit niet gedaan. Echt veels te koud....

Er spelevaren wel kinderen in een rubberbootje, al waar vanmiddag ook de vader bij inzat. Zo werd er gevaren naar het watervalletje, waar je dan links met de stroom mee naar beneden kunt glijden. Jammer ..., maar we hadden op dat moment  geen tablet bij ons om dit vast te leggen.  Ook ... omdat een hond die met de eigenaren aan deze rivier de la Loue woont, het water ook als zijn terrein beschouwt Er hoeft maar iemand daar in de buurt te komen, of hij schiet langs de waterval het water door ... hard blaffen naar degene die daar met zijn bootje aankomt. Een leuk schouwspel...

Later op de middag liep ik nog even terug om foto's te maken...., zag ik opeens 3 kanoërs aankomen. Nu had ik dus mijn tablet bij me en kwam dan ook gelijk in actie om te gaan filmen.  Wederom een mooi schouwel ..., met ook weer de hond.

Zie filmpje:  https://youtu.be/cIJncPpwlEM

Ook vandaag  de fietsenmaker gebeld om raad te vragen, inzake mij  fiets. Deze raad opgevolgd, maar jammer genoeg zonder resultaat. Jammer..., want je kunt hier ook echt mooi fietsen ... en dat missen we wel!

We hebben hier wat rondgelopen en even bij een visser staan kijken en wat gepraat. De man wist aan John te vertellen (in het Frans), dat hij 4 vissen had gevangen en dat je deze niet mee mocht nemen naar huis Hij had ze dan ook keurig teruggezet...

Wij kunnen  hier niet echt even  lekker 'kleppen', maar met de woordjes die wij weten is er wel contact.. Ook hier zijn de mensen toch wel vriendelijk, maar het valt ons op dat wij (zeg maar John ...) toch eerst het ijs moeten breken. En dat doet hij goed. John zegt steeds ... "Ik vraag het wel even ..."   , soms gewoon in het Nederlands, maar dan heeft hij wel contact.

Zo ook gisteren toen wij hier aankwamen. De navigatie had aangegeven dat wij onze bestemming hadden bereikt, maar er was alleen geen camping te zien.  John begon weer met  zijn vertrouwde zinnetje ... "Ik vraag het wel even ..." en stapte uit de auto. Mij achterlatend ... met het gevoel van ... Hoe dan? Riep hem nog na ... "zeg alleen maar ... "Le Camping?"

Hij liep gewoon naar een deur en klopte aan, want van een bel hebben ze hier nog nooit gehoord. Een oude vrouw hing boven uit het raam .... John zwaaide wat met zijn armen... wat hij zei of vroeg ... kon ik niet verstaan, maar hij kwam met het goede antwoorden terug.... "De eerste straat links"  De oude vrouw, die waarschijnlijk haar hele leven hier al woont,  sprak alleen maar Frans en was heel vriendelijk.  Het leek net een stukje uit een film ...

We hebben een beetje gewandeld. De website geüpdate met foto's..., omdat de verbinding hier goed is en heerlijk buiten gezeten. Voordat we het wisten was de dag weer om.

Morgen voorspellen ze regen... We zullen zien ... wanneer zo?, dan rijden wij misschien weer verder ... 

"Route de Becançon ... ",   richting Montpellier ... 

Maar eerst nog wat mooie foto's van hier ...

Onze camper vanaf de hoofdweg gezien

De hoofdweg

Rechts van de brug en camping, nog een watervalletje

En hier ook even proberen hoe koud het water is ... Héél  koud!!!