Alarm

Vanmorgen bij het opstaan was het nog triest buiten. Dit deed ons besluiten om naar weer verder te trekken. Wij wilden toch wel graag de zon zien en dat is meestal in het zuiden te vinden ... Meestal ..., maar in heel Europa is het weer een beetje van slag, dus zeker ben je nergens op dit moment.

De berichtgeving dat het in het zuiden van Frankrijk warm is, was voor ons voldoende om in ieder geval in die richting te gaan. Vlug nog 2 flessen van die lekkere wijn gekocht,  alles ingeruimd, luiken dicht navi ingesteld en starten maar... Viva la France ... here we come ...

Nog maar net het hoekje om of er kletterde iets door de camper ... een schoenlepel ... Deze had John gekregen van een Roemeen, die het in eerste instantie probeerde te verkopen. Was niet opgeruimd .... door hem. Na een aantal wegen en in een scherpe ronding kletterde er weer iets door de camper ... Dit keer waren het 3 snijplankjes, die ik normaal klemzet met de kraan of in de spoelbak leg. Dit was ik dus vergeten ... Je schrikt..., John kijkt ..., want ik houd mijn ogen op de weg .... John ruimt het op ... en alles is weer rustig!

Totdat we lekker op de snelweg reden en er opeens een alarmerende piep afging. Wat was dat nu weer? Eerst dachten we dat het uit de dashcam kwam ... Deze uitgezet en het alarm bleef afgaan ... Dat was het dus niet....

Dussss ...John van zijn stoel af ... en de wagen in..., terwijl ik verder reed.  "Het komt uit de koelkast" zei John. Nee...toch? Wat zou dat zijn? Gas al weer op?   Het duurde niet lang of John alarmeerde dat de koelkast helemaal niets meer deed. Dat was niet best ... Dan hadden wij echt een probleem!, en intussen zat ik nu echt niet meer lekker achter het stuur. Bij de eerstvolgende rustplaats of tankstation zouden we de camper neerzetten om alles eens rustig te gaan bekijken, want zo verder rijden is niet meer leuk ...

Eindelijk de camper in rustte gezet ... en zag toe met eigen ogen dat de koelkast helemaal uit was. Dat moest dan wel iets met het gas zijn ... Gaspit aan ... en de vlam vloog spontaan aan. Het gas was dus niet op ... Intussen leek het wel of het piepen steeds erger werd. De boeken van de koelkast erbij gezocht...  Zag daarin niets over een eventueel alarm ..  Hoe zet je de koelkast aan...?  Knopje ingedrukt houden ... ennnn ja hoor deze deed het weer.  

John had door zijn gedruk op de knopjes de koelkast uitgezet. Probleem opgelost .... Nou nee ..., want het gepiep was er nog steeds. Werd er gek van ... Dan maar onze dealer bellen ... die wist het vast wel ...

Terwijl ik wachtte op doorverbinding met de monteur ... bleef ik zoeken ... en hoorde toen dat het gepiep heel sterk bij de laden was. Deed deze 1 voor 1 open en bij de onderste deed ik het bijna in mijn broek van het lachen..., want daar lag de oorzaak van al onze onrust ...

Onder in de la, lag een eierwekker ... die hard te keer ging ..., zonder dat er ook maar een ei in de pan lag ...  Door het rijden over hobbels of bochtenwerk, is het knopje waarschijnlijk geactiveerd. Wat waren we blij ... dat het zo iets onschuldigs was ... Vlug de telefoon uitgezet .., want de monteur heeft vast wel andere "echte" problemen op te lossen ..., dan zich bezig te houden met ons verhaal.

Vol goede moed werd onze reis voortgezet ... en deze verliep verder rustig ... Hoe dichter we bij de Franse grens kwamen hoe lichter het werd. Zelfs de temperatuur liep een beetje op ... We hebben de 18.5 graden voorbij zien komen. Eenmaal over de grens, was het allemaal een illusie  ... Het regende en de meter gaf 16 graden aan ... "Viva la France" ...

Morgen meer ...