Harde knallen ...

Langs de Moezel en nu ook hier ... horen we steeds knallen! Wordt er hier geschoten? John dacht dat ze wilde zwijnen afschoten voor de druivenoogst. Dit heb ik dus ook steeds al die dagen geloofd, tot we vanmorgen met de eigenaresse spraken. Ze bracht ons 2 kaarten met fietsroutes. 

Zij legde aan ons uit dat dit automatische schoten zijn, die door 1 man werd bediend. Het was om alle vogels te verjagen van de druivenoogst. De oogst zal  al wat minder zijn omdat lang koud was gebleven. In het dal hebben ze een betere oogst, omdat het daar minder koud is geweest.  Ze woont haar hele leven al hier en haar 2 zoons ook. In het grote complex hebben ze elk een eigen stek. Ze ziet er nog kwiek uit met haar 86 jaar, maar ze geeft wel steeds aan dat het morgen anders kan zijn. 

Voordat de winkels gaan sluiten in het middaguur, stapten wij op de fiets om naar de plaatselijke bakker te gaan voor brood, maar deze was jammer genoeg  al helemaal uitverkocht. Daarom dan maar een lekkere koek gekocht en ze had ook melk. Verder waren er geen winkels in dit plaatsje, dus fietsten we verder om de omgeving te verkennen.

Zo waren we hier even bij het plaatselijke kerkhof, waar een monument staat voor de jonge gesneuvelde soldaten van 18 en 21 jaar. Ook deze jongens hadden hier niet om gevraagd, net als onze dienstplichtigen toentertijd.

Monument voor de jonge soldaten

Linker beeld: Vader met helm

Rechter beeld:  De omgekomen  zoon

Ook probeerden wij een kerk binnen te gaan, maar deze was gesloten.

Kerk in de hoofdstraat

We hebben niet zo ver gefietst, want John voelde zich niet helemaal lekker. Zijn suiker was aan de hoge kant. Daarom nam hij even zijn rust en zou ik naar het plaatsje verderop gaan (3 km) op de fiets.Daar zou een Lidl winkel zijn. Konden we even groot inslaan ... groot? Ja.... Campergroot .. En dat is toch best wel veel hoor! Sta versteld wat ik allemaal in de koelkast kwijt kan.

De fiets klaargezet, portemonnee in de fietstas en daar ging ik.... pffffffff ...., maar even  een standje hoger zetten  want de fiets trapte zwaar en hij bleef zwaar trappen. Op het display'tje kwam te staan dat er problemen waren. Terug naar John ... accu gewisseld en daar ging ik weer.... en kwam net zo snel, weer terug.... Ook hier knipperde het display.  Mopperdemopper ... Het was al warm ...en hier werd ik nog warmer van.

Nu dan een accu in John zijn  fiets. Ik ben maar een klein vrouwtje en John is een lange grote man. Dus zijn zadel staat toch wel iets hoger dan de mijne.... Kon dan ook net met mijn tenen bij de trappers komen en zo heb ik de afstand heen en terug gefietst.  Gelukkig dat het maar 3 km was. Moest dit wel doen, want wanneer je suikerpatiënt bent dan zal er geregeld gegeten moeten worden en dan moet er natuurlijk wél eten zijn.

Een mooie winkel.... en  heb dan ook mijn slag geslagen. Naast deze Lidl zat een goedkope kledingzaak en ook daar een paar shirtjes gekocht. Tevreden ging ik terug naar huis. Fietstassen vol  tas aan het stuur en een grote tas onder de snelbinders. Tenen op de trappers...., ondersteuning op de hoogste stand.... en in een ommezien was ik weer "camperthuis" John was blij dat ik er weer was..., want het duurde toch best wel lang.

Samen lekker in het zonnetje gezeten ... met een lekkere cornetto, die nog in de vriezer lag. Glaasje fris ... en zo verdwenen te zweetdruppels snel, want het was een warme dag vandaag.