Wachten duurt lang... en zeker wanneer je niet weet wanneer..., want iedere dag kan er een oproep komen. De eerste week van januari kwam mijn kleinzoon op vakantie, maar er werd wel gezegd..., dat wanneer ome John naar het ziekenhuis moest, dat hij dan niet kon komen of eerder naar huis moest.
Tot de zus van John opeens zei... "Al bericht?.... nee.... waarom bellen jullie zelf niet even?" Ach... tja... dat was niet nodig, maar er zo bij stil te staan leek het ons ook wel handig om toch even te bellen. En ja hoor..., de datum was al bekend, maar wel onder voorbehoud, want spoedgevallen gingen voor en dat begrijpen wij volkomen.
We kijken nu rustig uit naar 25 januari en hopen dat er niets tussen komt.... 's Morgens om 7.00 uur opname (nuchter) en wanneer alles goed gaat (daar gaan wij van uit) de volgende dag weer naar huis. Laatste operatie van de vele....en ook de gemakkelijkste... eindelijk eentje zonder zorgen... Tja, dat was 4 jaar geleden wèl anders! De wereld stond op zijn kop! We dachten dat alles gigantisch mis zou gaan..., want zo zag het er ook naar uit en gelukkig hebben wij (wij, fam. en artsen) zich allen vergist en is John het levende bewijs! Dat verdient een camper'tje....
Maak jouw eigen website met JouwWeb