Toeter ...

In de 1e week dat wij terug waren op het strand "Platja Altet" in Alicante vond ik bij een wandelingetje een toeter. In feite was het een dom ding ..., maar nam het toch mee naar de camper en liet het aan John zien. 

Had ik dit nu maar nooit gedaan, want John vond en vindt het een leuke toeter. Hij grapt hierover  ...dat wanneer hij 1x toetert, dat ik dan moet komen en wanneer hij 2x toetert,  dat ik dan moet gaan. De eerste dag toeterde hij er op los ...  Dacht daarbij  even dat hij "kinds" aan het worden was.  Liet hem dan ook maar zijn gang gaan in de hoop dat hij er wel snel flauw van zou worden.

Een verkeerde gedachte ...

De volgende morgen toeterde hij mij wakker. Dit vond ik wat minder leuk en bij het op bed gaan pakte ik stiekem de toeter en verstopte deze. 

Jammer genoeg was John de volgende morgen zelf nog in diepe rust, toen ik al naast mijn bed stond. Laat in de morgen miste hij pas zijn toeter.  We hebben er smakelijk om moeten lachen dat hij "zoek" was ...

Gelukkig  ... begon John de toeter een beetje te vergeten ... tot hij vanmorgen vroeg er ineens weer vrolijk op los toeterde ... Lag nog heerlijk te slapen en werd door zijn getoeter gewekt. Dit werd door mij echt niet gewaardeerd en hem dat ook duidelijk gemaakt. Als antwoord kreeg ik nogmaals een toeterend geluid te horen als antwoord. Ja ja ... met het ouder worden neemt de "kindsheid" toe ...

Ach ..., ben er maar af gegaan om alvast koffie te gaan zetten. Terwijl ik daarmee bezig was ..., keek ik met een scheel ook naar de klok. Op de klok was het pas 8.30 uur. Daar wij deze afgelopen weekend nog niet hadden terug gezet, was het in feite nog maar 7.30 uur. De nieuwe wintertijd.

Daar sta te dan in je nachthemdje met je goede gedrag in de Spaanse herfstkou . Het was maar 7° .  De koffie begon te pruttelen en John lag nog onder zijn dubbeldikke dekbed.

Gelukkig was de gevoelstemperatuur niet meer zo koud, want de snijdende wind was verdwenen. Het was windstil ... en daarom kon ik in mijn inmiddels aangetrokken duster buiten genieten van mijn sigaretje.

Rustig zaten wij later samen aan de koffie ...    Zonder stokbrood dit keer, want die zou door de campingbaas pas om 9.00 uur meegebracht worden. En dat was het nog lange niet ....

De bewuste toeter 

De dag verliep ..., qua weerbeeld ..., zoals de voorspelling was geweest.  De glazen bol had zijn best gedaan ...  Rond een uur of elf begon het te regenen en dat heeft het zowat de hele dag en avond gedaan.

Paco kwam ons vanmorgen  nog vertellen dat er ontzettend veel regen in Alicante zelf was gevallen en dat alles blank had gestaan. Wij hadden dus een wijs besluit genomen om hier in Santa Pola te gaan staan. Arne mensen die weer de dupe zijn geworden van het water ...

Ondanks de regen hebben wij genoten van deze dag. Paco bracht ons een bordje eten ... Dit om te proeven hoe hij kookte voor een aantal mannen hier op de camperplaats, die hier voor vast staan.  Hij is zorgzaam en een goede kok voor deze gasten.

Verder hebben wij genoten van onze Nederlandse buren .... Een praatje ...een bakje koffie samen en zelfs mijn zonnebril op sterkte werd gemaakt. 

Had namelijk drie brillen op sterkte bij mij en alle drie de brillen zijn in deze vakantie kapot gegaan.

Mijn normale dagelijkse bril daarvan zijn de glazen dof geworden. Met geen mogelijkheid krijg ik deze schoon.(zoutaanslag?) Een stang van mijn oude bril van daarvoor is gebroken als ook de stang van mijn zonnebril. Vorig jaar zaten we met hetzelfde probleem en daarom had de opticien mij deze bril vergoed. Had deze nog maar een paar keer gebruikt of de stang brak er al weer af.

Had deze zelf al gelijmd , maar wilde er nog stukjes overheen gaan plakken voor extra stevigheid . Daar de buurman net 2 componenten lijm bezig was, bood hij aan om de bril voor mij te maken. Dit heeft hij keurig gedaan, zodat ik ...., zodra de zon weer gaat schijnen, mijn éénpoot oude bril weer kan verruilen voor een wat hippere zonnebril ...