We hadden vandaag weer veel zon. John ging ook meerdere keren even zwemmen. Zelf nam ik mijn rust met lezen en zo heb ik dan ook eindelijk het boek uitgekreten. Het was een mooi boek ...waar veel in gebeurd en toch voorspelbaar was ...
Raar ... Je zit te lezen en te lezen ..., want het boek moet uit. Als het dan eindelijk uit is ... komt er de leegte ... Je bent blij dat het uit is, maar nu heb je niets meer om te lezen. En daar zit je dan ...
Gelukkig gisteren een nieuw puzzelboekje (sudoku) gekocht. Eindelijk hadden ze hier nieuwe aanvoer van puzzelboekjes, waaronder ook ons niveau. (4-5), waar wij het liefst in de vakantie mee werken. Een niveau lager dan dat wij gewend zijn. Normaal spelen we 5-6, maar de 6 is dan vaak heel pittig en niet leuk wanneer je op het strand zit.
Een aantal weken lagen er een 3-tal boekjes die veel te gemakkelijk voor ons waren (3-4) en een paar waar wij niet eens aan hoefden te beginnen. (8-9)
Daarom van een ander merk eentje meegenomen voor John ... Niet te moeilijk, zodat hij ontspannen kon gaan puzzelen.
Deze gisteren gekocht
Het merk dat wij graag spelen ...
Gisteren verschillende soorten fruit gekocht en tomaten ... Wilde vanavond een appel pakken en zag niets op ee schaal liggen. Vroeg aan John of hij misschien alles had opgegeten. Hij zei dat er nog eentje op de schaal lag. Tja ... een oude. Had gisteren op de markt 5 mooie rode appels gekocht. Deze waren nergens te vinden. Also ook de pruimen en perziken niet. Gestolen? Of had ik ze misschien ,laten liggen bij het kraampje ?
We hebben nog even in de tas gekeken, maar daar zat niets meer in. Jammer, heel jammer ... alles leek zo lekker! En zeker die mooie rode appels. Of gestolen ... of ikke ben wel héél dom geweest.Wel betalen en niet meenemen.
Vanavond op Dylan (hond van de buren) gepast. Zij gingen uit eten met een stel dat ze op het strand hadden ontmoet. Hij was heel erg ziek (kanker) en had niet meer lang te leven. Het waren Engelsen die in Vera een huis hadden, maar deze intussen al hebben verkocht i.v.m. zijn ziekte. Nu hadden ze er eentje gehuurd om toch nog even in Spanje te zijn.
Het klikte heel goed tussen hem en Sam en dat gebeurde niet vaak had zijn vrouw gezegd. Daarom had ze gevraagd of zij mee uit eten gingen om haar man daarmee te plezieren. Daarom was Dylan bij ons. Hoefde hij niet alleen in hun camper te wachten.
Ach ... De hele tijd dat ze weg waren heeft hij zitten wachten tot ze er weer waren.
Eerst liep hij met mij helemaal naar het toiletgebouwtje toe om te kijken of ze daar waren. Daarna gluurde hij steeds onder onze camper door. Meerdere keren liep ik met hem naar hun camper. Eenmaal bij ons binnen, was hij steeds alert ... en hield zijn koppie op de deur gericht. Echt heel zielig ..., zoals hij zat te wachten op zijn baasjes.
Op het moment ... Het was 22.30 uur, dat ik hem mee naar buiten na voor een wandeling, bleef hij kijken en hopen. Aan het eind van de camperplaats kwamen er 2 personen aanlopen. Ik kon niet zien wie het waren en scheen met de zaklantaarn in hun richting. Het waren zijn baasjes! Wat was Dylan blij ...
Nu slapen wij allemaal weer goed
en Dylan helemáál