De dag startte met een mooi zonnetje ... Het was warm, dus het badpak werd gelijk aangedaan. We zaten zoals gewoonlijk lekker buiten, totdat ik mij realiseerde dat het zaterdag was. Ooooo. ., dan moet ik nog boodschappen doen! Daarom mijn badpak verwisseld voor gewone kleding en Jackeline gevraagd of zij ook nog naar Vera wilde gaan.
Natuurlijk wilde zij dat ... Ze was net bezig met Sam voor de dagelijkse ochtend gymnastiek "Do you have a minute? I have to dress ..." ... Of course ... I get the bikes out of the garage"
Even daarna waren wij op de fiets op weg naar Vera ... Jackeline op mijn fiets en ik op de fiets van John.
In Vera gingen we eerst naar een kledingwinkel ..., maar niets gekocht. Daarna naar de Chnese winkel ... Daar hebben we beiden wat kleine dingen gekocht.
We kregen trek in een kop koffie en een sigaret ... en zo zaten we al snel op het eerste terras. De koffie was goed en de sigaret ook ...
Daarná konden we het niet laten om nog even bij de "Farmacia" naar binnen. We waren toch wel nieuwsgierig naar ons gewicht. Zelf nam ik de full treatment. Alles kun je je dan laten checken ... kosten 1 euro.
Toen het papiertje eruit rolde was ik niet ontevreden. Alleen mijn leeftijd klopt niet ..., dit omdat wij niet wisten hoe dit in te vullen op de machine.
Mijn gewicht viel iets tegen, want dacht dat ik was afgevallen. Maar ja. . Gelukkig was mijn bloeddruk heel goed en mijn vetgehalte? Tja ... dat dat niet helemaal goed zat ..., dat wist ik zelf ook wel. Gelukkig was ik tevreden ... en dat is het belangrijkste. Toch?
De tijd klopt niet. Het zal rond 14.00 uur zijn geweest
Jackeline was ook tevreden ... Zij had alleen haar gewicht gemeten.
Naast de Farmarcia was gelijk de Consume (supermarkt) Daar onze spulletjes gekocht en weer op de fiets naar 'huis
Vanavond zou ik koken ... We hadden voor soep met stokbrood gekozen. En een toetje na ... Wederom was de soep weer goed van smaak en zelfs Dylan (hondje) heeft ervan genoten. Ook voor hem was er een schaaltje met soep met kip erin.
De mannen zaten al weer te wachten ... We waren lang weggeweest, zo werd aan ons gezegd. Tja ... logisch ... al die winkels en ook nog koffiedrinken en heen en terug fietsen. Dan vliegen er zo maar een paar uurtjes door je vingers. Gelukkig waren wij hun niet vergeten ... en wat voor hun meegenomen. Jackeline een aantal dingen en ik dit keer een zak met snoep voor John.
De avond was weer vol met verhalen en gezelligheid. Wat drinken en wat fruit ... en Sam kwam ook nog met heel speciaal fruit. Als kind had hij dit vaak gegeten. Hij had het over een cactus ... en dat het daaraan groeide? Zelf hadden wij dit nog nooit gezien ..., laat staan geproefd .
Het was lekker ... zacht ...., maar echt speciaal? waar je je vingers bij aflikt? Nee ... dat kon ik niet zeggen. Alhoewel John het volgens mij lekkerder vond dan ik ...
