Na vanmorgen afscheid te hebben genomen van onze nieuwe Nederlandse buren, onze lieve Argentijnse buurvrouw die in de camper in Spanje woont en onze daarna ook nog van onze Algerijnse buurman, die ook in Spanje woont.
De laatste 2 waren ons dierbaar geworden. We hebben toch met elkaar 6 weken samen geleefd. Door deze 2 werden er niet over en weer geschenkjes gebracht, maar we hebben genoten van hun vriendelijkheid en hun dagelijkse aanwezigheid. In korte tijd leer je met de camper toch wel hele speciale mensen kennen ... Mensen die je niet snel zult vergeten.
De motor werd gestard en eerst werd de koers naar de Aldi gezet. Vlug wat boodschappen gedaan ..., camper gedraaid met de snuit naar het noorden ... en daar gingen we. Onderweg kwamen we nog bij de Chinese winkel voorbij ... en heb toch nog maar even een stop gemaakt. Had daar namelijk al eens iets gekocht, dat mij heel goed beviel. Daarom snel nog een paar meegenomen ... Echt handig in de camper om alles geordend te houden ...
Het gaat om het rechterbakje, dat met zuignapjes aan de wand wordt geklemd .
Alles bleef keurig op zijn plaats en wanneer we gaan rijden, kunnen deze spulletjes gewoon blijven staan. Daarom er nog 2 bakjes bijgekocht .... Eentje in het kastje geplaatst en aan de linkerkant van de wasbak (niet zichbaar) ook een kleinere vastgeklemd. Heel handig ....!
Hierna ging de reis echt beginnen. John wilde graag ergens staan, waarbij we dan ongeveer helft in km'ters zouden zitten vanaf Alicante. Dat is ons einddoel in Spanje.
Tja ... en waar moet je dan naar toe gaan waar je ook zeker mooi staat. Eigenlijk konden we maar 1 plaats bedenken. .. en dat was Vilaricos. Wat stonden wij daar mooi en wat vonden we het jammer dat we daar werden weggestuurd.
Zullen we daar weer naar toe gaan? Zullen we het weer gaan proberen? Van onze laatste Nederlandse buren hadden we al gehoord dat zij daar ook hadden gestaan ... en naar volle tevredenheid, zonder te zijn weggestuurd.
Het blijft een kat-en-muis spelletjes ..., maar Vilaricos werd in de navigatie gezet ...
Onderweg kwamen we ook weer door Mojácar ..., waar John op zijn stoeltje in de zee had gezeten ... Het stoeltje was verdwenen, maar daar hebben wij toch nog even een rustpauze genomen. Broodje, drinken en natuurlijk mijn sigaretje ...
Vilaricos was nu niet ver meer ... Begrijp intussen heel goed wat andere camperaars meemaken, wanneer deze langs vertrouwde plekjes rijden op zoek naar een nieuwe stek. Je gaat vertrouwd raken met dát stukje Spanje. Het voelt een beetje als thuis. . Je rijdt niet in het luchtledige .... Het onbekende ontdekken is heel fijn ...en mooi, maar ergens rijden waar je al een beetje bekend bent werd vandaag ook als heel plezierig ervaren.
Daarrrrrr .... op dat strand werden we ook weggestuurd ..., daarrrrr .... heb ik nog fijn gewinkeld ..... daarrrrr hebben wij onze parasol gekocht en daarrrrrr heb ik gefietst om shag te halen .... etc etc ... Leuk!
Totdat we in de verte de campers al zagen staan op het mooie plekje in Vilaricos. Even afslaan, voorbij het restaurantje rijden ... en zie ... allemaal campers. En kijk eens wat veel Nederlandse kentekens ....!
Zoveel Nederlanders bij elkaar hadden wij nog niet gezien ... Leuk!
Wij gingen op een plekje staan vooraan bij de zee. Er stonden ook andere campers ... , dus we sloten mooi aan.
Onderweg hadden we steeds zo'n en prachtig weer gehad en reden dan ook met de ramen open. In Mojácar ... stond wel wind, en de zee was ruw ..., maar verder alles mooi en goed .
Totdat we hier uit de camper stapten. Wat een wind. .. het lijkt wel storm! Het begon steeds harder te waaien en het zand stoof over de vlakte... We hebben of even op ons stoeltje buiten gezeten en met deze en gene een praatje gemaakt, maar al snel werd te wind te hevig en hebben we alle ramen en luiken dichtgedaan.
Deze BLOG geschreven ..., wat gelezen en vroeg op bed .... Ook wel eens lekker ....
Een prachtige plek ... Zeezicht vanuit onze voorruit
Alleen ... bleef onze zwemkleding in de kast
