Het plaatsje waar gisteren een man boos wegreed, was na een half uurtje al weer bezet. Daarmee denk je dan dat alles achter de rug is ... Maar "denken" ... of "weten" ..., is toch net iets anders, want volgens ons is de bewuste camperplaats besmet met het virus "kort lontje"
Vanmorgen was het met die nieuweling wederom raak ... Ook deze vertrok in "no time" en vergat in de haast zijn schotel in te doen. John maakte hem daarop allert en hij stak zijn duim op als dank. Daarop deed hij zijn schotel in ... en gassen ...
De Duitse buren die rustig aan hun tafeltje zaten schrokken zich te pletter ..., want bij het uitrijden, zwenkte de achterkant hun richting op en kwam daardoor tegen een poot van hun luifel aan. Ze sloegen nog als waarschuwing op de camper ..., maar de Italiaan had niets in de gaten en reed verder ...
Het Duitse stel controleerde gelijk hun luifel en gelukkig was er niets stuk gegaan. "Hast du das gesehen?" , vroegen ze aan John. John beaamde het, maar kon alleen zijn lachen niét inhouden. Het was ook zo'n komisch gezicht ... Twee koppies die het achterstuk van de camper op hun af zagen komen ... en met hun lichaam al op de stoel achteruit deinsden. Dat ... dat moest John even verwerken 🤣🤣🤣
Hebben alle Italianen zo'n kort lontje ...? We vroegen het ons even af, maar al snel wisten we dat dit niet waar was ..., want ook achter ons en naast ons hebben vele Italianen gestaan. En daarvan is niemand zo abrupt weggereden .
Alleen ..., wanneer je aan ons vraagt of wij de Italianen prettig in omgang vinden? Dan is het antwoord nee ...! De Spanjaarden zijn veel vriendelijker, als ook de Portugezen ..., maar dat is zoals wij het ervaren.
In de middag zijn we naar het andere strand gelopen. De golfslag was zo ruw ..., dat wij hier op het strand er dan zeker niet in durfden te gaan. Je zou zeker onderuit gaan op de stenen. En op onze manier erin gaan is met deze golven ook geen optie, want voor je het weet zouden zij ons al weer op het strand doen belanden. Daarom ... op naar het andere strand. Daar zijn bijna geen stenen ..
Gelukkig stond er een lekker windje ..., want ook op dat strand gingen we eerst niet in het water. Het zat weer eens vol met kwallen ... Maar met het windje erbij, bleven we toch lekker fris ...
Na een paar uurtjes waren de kwallen verdwenen en zijn we nog fijn de golven in geweest ... Tjonge, soms werd je zo omver gezwiept! Wat een kracht!
Bij terugkomst was het bewuste plekje ..., schuin tegenover ons ..., weer bezet. Dit keer zijn het geen Italianen. Het nummerbord is ons onbekend. Geen verwijzing naar een land. Een wit nummerbord met letters en cijfers.
We gaan het morgen zien ... blijft deze staan?
of is deze plaats echt besmet?
