Gisteravond gaf een controlelampje aan dat het gas op was. Tijdelijk het gas van de reservefles aangesloten en vanmorgen de camper rijklaar gemaakt om zo'n 6km verderop naar een tankstation te gaan waar je gas kunt tanken.
Dat er zo dichtbij een station zit waar je gas kunt tanken is een enorm geluk, want vaak moet je zoeken en zoeken ... voor je er eentje tegenkomt.
Voordat we wegreden had ik nog even een briefje geschreven voor onze Spaanse buurvrouw en daarin geschreven dat wij zo weer terug zouden komen. In het Spaans neergezet ... , d.m.v. een vertaalmachine.
We hadden de buren nog niet buiten gezien en wisten dus niet zeker of ze al wakker waren en daarom het briefje op de traptrede gelegd. en even daarna reden we weg ...
Op weg naar het tankstation kwamen wij op de heen weg een controle van de Guardia Civil tegen. Op beide rijrichtingen werd er gecontroleerd ... Er is hier ontzettend veel controle en ook altijd heel professioneel. Een aantal agenten die de controle uitvoeren en één agent voorzien van een geweer op borst, die het aankomend verkeer in de gaten houdt. In onze ogen een angstaanjagend gezicht, maar hier héél normaal ... en hoe dreigend het er ook uitziet het boezemt ook weer een veilig gevoel in ...
Gelukkig werden wij niet aangehouden voor een controle ... , dus geen broodje-moeilijke-gesprekken.
Nadat we gas en ook gelijk diesel hadden getankt gingen we weer terug naar ons vertrouwde plekkie om hier de week nog even vol te maken, want we hebben hier alles ... We kunnen douchen, water innemen, toilet verschonen en het belangrijkste ... we hebben een prachtig strand voor ons. Het nadeel is ..., dat we niet pal aan het strand zitten ... Dat zou het plaatje helemaal compleet maken.
Bij aankomst op ons plekje was deze al door een andere camper in beslag genomen. We zouden er nog tussen kunnen staan, maar dan werd de ruimte beperkt en zou ik in de moeilijkheden komen om de fiets uit de garage te kunnen rijden. Daarom besloten we om een paar plekken op de schuiven om weer voldoende ruimte te hebben.
Onze Spaanse buren verwittigd dat we er weer waren ... en zij had ons horen wegrijden. Het had haar verdriet gedaan ... en later had ze het briefje gevonden. Ze waren blij dat we er weer waren en het jochie stond al te zwaaien toen we aan kwamen rijden. Later kreeg ik van haar haar telefoonnummer, zodat we haar altijd konden bereiken wanneer we misschien ergens problemen hadden tijdens ons verblijf in Spanje.
En wij? Wij vinden het wel weer even rustig zo .... Wij stonden namelijk met de deuren naar elkaar toe ..., dus van enig privé was geen sprake. Nu kunnen we de camper uitstappen, zonder dat we gelijk in een aantal gezichten kijken ... Voor John geen probleem, maar wanneer zo dicht op elkaar ..., dan vind ik dit net even prettiger ...