Vandaag .... zonder band naar het strand. Deze gisteravond leeg laten lopen omdat hij veels te groot was om in de camper-garage neer te leggen. En om dat grote ding nu in de camper zelf neer te leggen, ging mij toch ook iets te ver.
We hadden het eigenlijk ook gekocht om de stenen te vermijden. Wanneer je op een stenenstrand er dan een stukje in loopt, dan kun je er snel op gaan hangen/zitten en zo kun je dan niet meer vallen over de stenen. Op dit strand is dit niet van toepassing omdat je er gemakkelijk in kunt lopen. Dan maar niet meer dobberen ...., al blijft dit wel jammer.
De zee is heerlijk om af te koelen en om eens eventjes helemaal uit de zon te gaan, had ik de grote parasol ook maar eens meegenomen. 's Middags werd deze dan ook op gezet. Mijn huid had even genoeg zon gehad en het was ook op het heetst van de dag ... John maakt dit alles niet uit. Die blijft zitten zonder ook maar een beetje schaduw. Wel smeert hij zich in ... voor enige bescherming en om de huid een beetje soepel te houden.
Daar zat ik dus onder mijn parasolletje. Geen spatje zon meer op mijn huid. Verbeelde ik mij het nou? Werd het koud? Raar ... het is over de 30 graden en ik had het koud. De wind kwam onder de parasol door ... Kwam het daardoor? Zei tegen John dat ik het niet warm had ..., en John bevestigde het dat er meer wind was gekomen. Het voelde allemaal wat frisser aan, maar omdat hij in de volle zon zat, was dit wel aangenaam.
Hoe druk kun je het hebben ... De parasol weer ingeklapt ... en besloot om maar terug te gaan naar de camper. Daar mij alvast omgekleed (badpak uit) , om rond een uur of 5 nog even te gaan fietsen. John kwam inmiddelsn ook van het strand .... koffie gezet en samen fijn nog even naast de camper gezeten.
Daarna de fiets uit de garage om naar links af te slaan ... om daar alles eens te verkennen. Ook aan deze kant kon ik helemaal langs het strand rijden. Na een paar hotels ..., reed je meer door een natuurlijk aandoend stuk. Vloekte in mij zelf dat ik weer de camera was vergeten. ... Maar ach ...., we zijn hier nog niet weg.
Bijna aan het einde van het strand ...., zag ik een paar campers staan. Zou je hier ook mogen staan? Dat is echt heel mooi ....! Dan sta je gewoon pal aan het strand. Daarom dus goed gekeken bij de ingang ... een bord ... verboden voor campers . Verdorie!
Verder fietsen ...., misschien mag tje verderop wel staan. Weer een paar campers ... En weer een ingang. Zag geen bord ..., nog eens goed kijken ... En geen bord te bekennen. Mijn hart maakte een sprongetje ... We gaan verhuizen ... En wel naar deze plek. Een paradijsje op aarde ...
Vrolijk fietste ik verder ... het stadje in die dus voor Roquettas de Mar ligt. Op zoek naar een winkel. Even brood en water halen en dan vlug terug naar John. Het stadje beviel mij ook wel ... leuk om daar dan wat boodschappen te doen, wanneer wij daar op het strand staan.
Met het water en brood kwam ik weer "thuis" Vertelde John wat ik had gezien en wij besloten om daar na het eten naar toe te rijden. "Mag je daar echt staan?", vroeg John. "Ja! ... heb geen bord gezien"
En daar gingen we ... De buren gedag gezicht en op weg naar "Het paradijs" Was terug gefietst, via de autoweg, zodat ik precies wist hoe ik moest rijden. Het was niet ver ... "Daar is het! ...Zie je ... helemaal geen verboden-bord "
Draaide daarop handig de camper richting strand en toen .... toen ...., voordat wij rechtsaf konden slaan, stond er aan de linkerkant een heel groot bord! VERBODEN VOOR CAMPERS !!! Gedesillusioneerd reed ik nog een stukjs door en wilde de camper onder de palmbomen neerzetten. Maar John weigerde dit pertinent .... en stonden hekemaal geen campers meer en hij wilde hier vannacht absoluut niet alleen staan.
Achteraf heeft hij gelijk gehad, want toen hoorden wij van de buren ... op onze oude stek ..., dat daar heel veel zigeuners wonen bij de kassen, achter het natuurgedeelte. Hij zou daar absoluut niet gaan staan. Nu staan wij gelukkig weer veilig. Maar wel heel jammer van zo'n mooi stukje strand.
John heeft dus een verstandige beslissing genomen.
Dank je .... John