Vanmorgen opgestaan en gelijk naar de douche. Het was 7.45 uur ... dus lekker vroeg. Daarna ontbijten en alles alvast startklaar maken ...., want we gingen op weg naar een nieuwe stek.
Afscheid genomen van iedereen en gisteravond al van Paco. Hij werkt bij de Guardia Civil ... John was dikke maatjes met hem en heeft zijn nummer gekregen mochten wij in Spanje problemen krijgen met de politie. Of dit gaat werken ....? is afwachten natuurlijk ..., maar het geeft wel een goed gevoel ...
Verder natuurlijk ook van de beheerder ... Deze wenste ons een goede reis toe en wanneer hij zicht had op een huurwoning, dan zou hij ons berichten, want jullie zijn mijn vrienden, werd er gezegd. Ook de man die invalide is, sloeg op xijn borst (bij zijn hart) als teken van vrienden ... Dat doet je wel wat ... en dit is zeker te danken aan John, want hij praat met iedereen ... Andere taal? Geen probleem .. met handen en voeten sluit hij vriendschappen. En iedereen sluit hem in zijn hart ...
Zie dit keer op keer gebeuren ... en daarom mag dit wel eens gezegd worden.
Eindelijk op weg ... en eerst reden we de route die ons door vele mensen al was gezegd, alleen reden wij de vele eerste camperplaatsen voorbij, want we wilden nu toch wel wat verder naar het zuiden. Ook daar hebben wij van onze Belgissche buurman vele mooie plaatsen gekregen waar we eventueel konden gaan staan.
Onderweg kwamen wij door een grote plaats en volgens ons was dat Cartagena. Daar lag een hele grote cruiseboot, die wij even konden aanschouwen omdat wij voor een stoplicht stonden. Misschien was het wel de boot die wij 's avonds laat vanuit Alicante hadden zien vertrekken. Groot en vol met licht ... Het was een mooi gezicht!
In Cartagena moesten wij rechts afslaan en John vond dit een beetje krap, dus hij zei "rij maar recht door" Volg niet altijd braaf wat hij zegt, maar deed dat dit keer wel ... Had ik dus beter niet kunnen doen! Madam van de navigatie gaf daarop een nieuwe route aan ... en we moesten een smallere weg inslaan en toen keken wij naar een weg die in ons ogen steil omhoog ging. Terug was geen optie ... dus extra gas geven en omhoog.
We hoorden een knal ... ik vloekte ... en dacht ... Daar gaat onze achterkant. Was bang dat deze de grond had geraakt, maar kon niet stoppen ... moest wel door omhoog, terwijl we niet wisten wat ons op de top te wachten stond. Bovenaan gekomen viel het mee, maar we moesten wel weer stijl naar beneden. Jammer voor de remmen, maar heb deze ingedrukt gehouden om de camper langzaam naar beneden te leiden. We waren dan ook blij dat we daarna normaal onze weg konden gaan vervolgen.
Omhoog
En weer naar beneden
Onderweg nog even gas getankt en daar dan ook eindelijk gekeken of er schade was. Gelukkig viel dit mee.
Onder de camper hangt een watertank waar onderdoor 2 beugels hangen om de tank te steunen. En de achterste beugel was verschoven. Die had dus de klap opgevangen. Een stoelkussen op de grond ... een hamer gepakt ... en de beugel teruggeslagen. Zo!..., dat was dus weer opgelost! Gelukkig was het niet de achterkant van de camper.
Onderweg zagen we ontzettend veel sinaasappelbomen, citroenbomen en meloenen. Dit hadden wij nog nooit gezien! Onderweg ergens bij een restaurantje hadden wij wat zitten drinken. Liep daar leven een rondje ... en zag dat er achter dit restaurantje meloenen werden geteeld.. Vlug de camera even gehaald ... en tja ... wanneer je het dan zo filmt komt er een gedachte in je op. Zoveel meloenen ... ach ..., dan missen ze vast niet die ene ... die ik meeneem.
Zo gedacht en zo gedaan. Eentje gepakt ... een mooie hele watermeloen .... Deze verderop neergelegd, op een stuk, waar wij straks toch de camper moeten draaien. Bij het wegrijden de meloen opgepakt en deze in de camper gelegd. Alleen ... is hij Nu niet meer heel, want op het moment dat wij de stijle weg naar beneden gingen .... is de meloen gaan rollen ... en opengebarsten tegen de stoel van John.
Verder hebben we mooie stukken gereden en minder mooie ..., want op een gegeven moment ..., wanneer alles er hetzelfde uit blijft zien . ., dan heb je het ook wel gehad. Wat ons zeker opvalt in Spanje, is dat wanneer je ook maar iets het binnenland inrijdt ..., dat er vele woningen te koop staan en er heel veel leeg staat tot ruïne toe ... Raad niemand aan om in deze omgevingen ook maar iets te kopen, want voor je het weet zit je daar straks helemaal in je 'uppie met naast je ruïnes .
Gelukkig hebben we een mooie stek gevonden bij het plaatsje: "Vilaricos" in Andalusië ... Even voor Almeria. We staan weer lekker aan zee ... en de Camperplaats ligt naast een restaurantje dat er gezellig uitziet. Nadat wij ons hadden gestationeerd zijn er nog een aantal campers bijgekomen, waaronder naast ons een Nederlandsche camper. Aan de andere kant staan Fransen en verderop ook nog Engelsen.
Zit nu buiten te schrijven. . In de verte zijn allemaal lichtjes en ook links wat lichten. Maar hier is het pikkedonker ... Heel anders dan in Altet. Daar hadden we veel meer licht om ons heen en meer lawaai van de auto's en vliegtuigen.
John moet wennen