Wij leren onze buren hun gewoonte al aardig goed kennen. Onze Belgische overburen zijn altijd eerst druk met wat schoonmaakdingetjes, de Duitse overburen zitten meestal rustig buiten en onze naaste buren (ook Belgen), daarvan zit de man vaak al lekker buiten en zet de fietsen buiten, terwijl vrouwlief rustig in de camper haar ding doet.
Iedereen gaat daarna iets doen... Onze naaste buren fietsen zo'n 30 km per dag ... De overburen lopen elke morgen en dit keer naar de markt in Santa Pola, terwijl hij toch al 80 jaar oud is. En de Duitse buren hebben een scooter bij hun en daar reden zij vanmorgen op weg. Beiden een helmpje op, want dat is hier verplicht.
En wij ... Wij gaan dit keer ook fietsen. ., maar zijn altijd de laatste in het ritme van de dag. Het was al over elven toen wij eindelijk op de fiets stapten. Richting de stad Santa Pola. Daar volgden wij de weg naar het strand en gelijk bij de eerste afslag zagen wij een hele grote markt. Tja ... en dan worden de fietsen toch even aan de kant gezet.
Fietsen op slot en daar stonden ook zitjes bij een kraampje waar koffie en drinken werd verkocht. Goede en mooie plaats ... voor John .... om even te gaan zitten . En zo kon ik de markt even over ... Scoorde goed! met een mooie rok en shirt en kwam ook terug met 2 shirts voor John. Alleen waren die jammer genoeg te klein, dus weer terug gebracht.
De verkoopster met mijn spulletjes op de arm
Deze 2 kwam ik ook tegen ... Lief hè ...
John zat heerlijk aan een vers geperste sinaasappelsap. Daar had ik ook wel zin ... "Dos orange, por favor" Er werden 2 plastic glazen met dit sap voor mij neergezet en dan moet je het ook gaan betalen natuurlijk. "Dos euro" .... "Dos euro???" .... Onbegrijpelijk ... zo goedkoop? voor een goed glas vers sap.
John wist dit al ..., want hij had al 2 glazen achter zijn kiezen ...
Verder fietsen richting strand ..., was maar een klein stukje. Kwamen een grote groep kinderen tegen in badkleding en met 3 begeleiders tegen. 1 van de begeleiders zong een zin en de hele groep zong het na ... Prachtig om te zien en te horen. Alleen mocht ik dit jammer genoeg niet filmen.
Wederom stonden wij versteld hoe gedisciplineerd alles in zijn werk ging. Mooi om te zien ..., dat doen ze hier in Spanje heel goed! Heel ontspannen en iedereen luistert.
Het strand vonden wij niets ... Druk, velen op een kluitje ... en langs de kant vele eettentjes. We zijn daarom doorgereden richting haven ...en dan niet naar het nieuwe gedeelte, maar een oudere straat erachter. Daar weer heerlijk op een terrasje ... Biertje, tapas , biertje, tapas ... en toen John nog een biertje nam, deed ik niet meer mee ... Ben het drinken niet meer gewend. Krijg te weinig van dat spul ... en vernam het nu al in mijn hoofd.
Na een goed verpozen de fiets weer op en richting camper ... Ook Santa Pola leer ik al aardig kennen en reed weer dwars door de stad. John volgde mij dapper. "Zie je waar we zijn?" .... We reden weer dezelfde straat door van laatst. Met weer een paar rotondes.
Het was druk en dan moet je op de fiets goed aangeven waar je van plan bent om de rotonde af te gaan. Moest op de rotonde rechtdoor en deed dit dan ook. Na de rotonde genomen te hebben, keek ik in mijn achteruitkijk spiegel en zag geen John. Wel werd ik ingehaald door de Guardia Civil, maar John kwam niet .
Afstappen ... kijken ... en nee ... geen John. Daarom maar een stukje teruglopen ... en wie kwam daar aan? JOHN! Hij had niet gezien waar ik afgeslagen was ... en reed verkeerd. De Guardia Civil had dit door en hield hem staande en vertelde dat hij fout reed. Natuurlijk had John weer grapjes gemaakt en de agenten waren heel vriendelijk . John had mij de schuld gegeven, dat de senorita ... altijd verkeerd reed, maar volgens John hadden de agenten zijn grap wel door ...
Gelukkig kwamen we beiden tevreden weer op de camping terug, waar al de buurtjes al weer waren gearriveerd. Nog een paar duiken in het nieuwe zwembad en zo liep deze dag ook al weer ten einde.
Wederom een fijne dag ...
Morgen weer ..., want we blijven nog een dagje
De reden? Vertel ik morgen ...