Vanmorgen was het gelijk warm ... heel warm! Er stond bijna geen wind en dat voel je gelijk. Het duurde dan ook niet lang of we lagen al in het water ... Wat een rijkdom!
Later met de camera langs het water gelopen op zoek naar ... Tja, waar was ik naar op zoek? Dat wist ik niet ..., maar wanneer je gaat lopen dan kun je maar beter je camera bij he hebben, want je weet het naar nooit wat je eventueel tegen gaat komen.
Veel kwam ik niet tegen, maar genoot van de wandeling zo ... met de voetjes in het water, want had bewust de slippers bij de camper gelaten. Opeens zag ik iets liggen. Wat was dat? Een dode aangespoelde vis? Een stokje gezocht en het geheel even omgedraaid. Durfde het niet met mijn handen aan te raken, want wist niet hoe lang het daar al lag. Het leek toch op een vis ... een soort kogelvis. Daarom het toch maar even op de film gezet. (van daaruit deze foto)
Het was een zacht geval ...
Even verder zag ik allemaal kleine visjes. Aha ... dat is mooi om even te filmen en dan natuurlijk het liefst onder water. Wanneer jullie nu denken dat dat eenvoudig is? Mooi niet ..., want op het moment dat ik een pas naar voren deed, zwommen de visjes allemaal naar links ... of naar rechts ..., maar in ieder geval zo ver mogelijk bij mij vandaan. Daarom deze maar met rust gelaten ...
Later kwam ik weer een school van die kleine visjes tegen ... De camera in het water en deze keer lukte het mij om ze zwemmend voor de lens te krijgen. Geen spectaculaire beelden ..., maarrrr ...het was mij gelukt! Tevreden liep ik dan ook weer terug richting camper ...
Allemaal klein grut ...
Stoeltje, zonnetje ..., sigaretje en weer het water in met John ... De tijd vliegt voorbij en onze magen begonnen te knorren ... We hadden in de koelkast nog een lekkere vis liggen, wat stokbrood erbij ... en ach er lagen ook nog aardbeien ..., dus we konden onze buikjes weer vullen.
Wat voor vis het was, dat wisten wij niet ..., maar het stond stijf van de olie ..., en goed gezouten ... De smaak deed ons denken aan makreel. Samen met het stokbrood was het een heerlijk maaltje en ook goed voor de kilo's ..., want met al die olie gaan we maar niet kijken hoeveel calorieën er wel niet in zitten.
En dan kijk je nog tegen de aardbeien aan. Geen combi natuurlijk ..., maar wél lekker! Dus ook deze samen met John nog naar binnen gewerkt . En dat voelden wij dan ook zeker ..., alles bij elkaar lag toch wel een beetje zwaar op de maag.
Stoel achterover en even uitbuiken ... zonnetje op de huid en de oogjes even toe ... We zijn in Spanje, dus niemand kijkt hier vreemd op van onze siësta! En zoveel mensen kunnen het ook niet eens zien , want het is rustig hier ... heel rustig! We verbazen ons er steeds weer over.
Later in de middag kwam er een Nederlandse camper achter ons staan ... De mensen zwaaiden en even later kwam de man naar ons toe lopen. Een praatje en toen zei hij dat hij wel wist wie we waren, want vorig haar hadden wij hier ook samen gestaan. We herkenden hem even niet ..., maar toen zijn vrouw er ook bij kwam wisten we alles weer. Zij heeft zo'n vrolijk en lief gezicht ..., dat kun je gewoonweg niet vergeten ... Samen koffie gedronken en verhalen uitgewisseld.
In de avond ... voor ons een Nederlandsche camper. Het lijkt wel een invasie ..., na de stilte die er was. En dannnnnn .... het is al bijna donker, komt er een donkere wagen aanrijden. Oooooo. ., zeker een visser die zijn geluk komt beproeven. En dan kijk ik in 2 lachende gezichten ...
"Bielefeld" is Back!
en daarmee ook weer veel verhalen en gezelligheid!