Gisteravond nog vlug een video afgemaakt, want we hadden gratis WiFi ... En dan kun je heel wat MB's of zeg maar GB uitsparen. Vandaag gaat deze in de BLOG mee. Al zitten we al in Spanje ..., in de Video zijn we nog in Frankrijk.
Door alles wat laat op bed, maar wederom lekker geslapen en vanmorgen weer vroeg uit de veren.
Rustig ontbijten en daarna zagen we dat de buurtjes al startklaar stonden om te vertrekken. Zij zouden de bergen ingaan, want een zus had hun gevraagd om een code te zoeken. Ze doen namelijk aan Geocaching ... Een leuk spel waar vele mensen hun uurtjes mee doorbrengen. Over de hele wereld zijn er codes verstopt en wanneer deze gevonden zijn dan kun je deze code doorgeven als zijnde ook door jou gevonden.
De buurtjes hebben een camper van 7 meter en daarachter nog een aanhanger. En dan de bergen in? Wij kwamen daar vandaan ... en dan met die smalle kronkelwegen? Hield mijn hart vast ... Ze wilden het gaan proberen en wanneer niet snel gevonden dan hielden ze het voor gezien. Camper gestart. . en daar gingen ze. Natuurlijk na eerst afscheid te hebben genomen ... Leuke mensen, maarmee het praten vanzelf gaat ..
Even daarna maakten wij ook aanstalten om te vertrekken. Nog even het toilet legen, alle knopjes, deurtjes dicht en daar gingen we. Onderweg gelijk nog gas getankt, want daar kwamen we voorbij ... We waren met een volle tank uit Arnhem weggegaan en deze zal nu vast wel aardig leeg zijn. En dat was hij ...
Op het strand aangekomen stond er haast niets. Iedereen was met de regen van de laatste nacht uitgevlogen. Maar het zonnetje scheen fijn, dus al snel zaten wij weer op onze stoeltjes buiten. Korte broek, topje .... zo kon de zon je lekker verwarmen.
Na een tijdje genieten begon de wind wat meer zijn best te doen ... Van een zwoel windje werd dit omgezet in een wat kouder windje. Vond dit niet prettig en ging dan ook de camper in. John bleef buiten zitten, maar het duurde niet lang of ook hij hield het voor gezien.
Beiden waren we loom en moe en daarom lonkte het bed steeds harder. Voordat we het wisten ronkten we zo een uurtje weg ...
Terwijl ik nog in de camper verbleef zat John al weer buiten ... Opeens werd hij opgeschrikt door getoeter ...
Een gelach klonk om de camper en met een lachende kop werd ik geroepen. "Wie denk je dat er achter ons is komen te staan?" Tja..., dat zou ik niet weten. De man van vorig jaar met zijn hondje Binkie?, want die liet zijn camper hier altijd achter in Alicante en vloog hier dan weer terug naar toe.
"Nee ..., die niet!, maar kom maar eens kijken" Ik naar buiten en keek in 2 lachende gezichten ... Onze buurtjes waren teruggekomen ...
Ze hadden hun code gevonden ... smalle wegen in de bergen getrotseerd en Martin (zo heet de man), die vond het rijden in de bergen een hele uitdaging en vond het genoeg zo... En dat wilde ik best geloven met die aanhanger erachter. Er waren geen campings en daarom maar voor de bekende weg gekozen. Snel koffie gezet en even later zaten we aan de andere kant van de camper, met een lekkere koek erbij .... gezellig samen te kletsen.
Daarna nog een biertje en wat hapjes van hun zijde en voor we het wisten was het al in a 20.00 uur. Snel onze eigen campers in om nog wat te gaan eten.
Vanavond nog even het songfestival gekeken en blij dat Waylon door is ... In mijn ogen komt hij ver, maar John vindt het niets ...
We gaan het zien!