Vanmorgen weer fris en fruitig de camper gestart om door te rijden naar Spanje. Het had geen zin om langer op de camping te blijven, want al scheen het zonnetje bij het opstaan ... al snel was deze in geen velden en wegen meer te zien. Dus besloten we om de oversteek te gaan wagen ..., naar Spanje.
Gisteren schreven wij dat wij voor de Alpen stonden ..., alleen ... waren het geen Alpen, maar de Pyreneeën. Mijn broer schreef dit aan ons in een mailtje. De plaats waar wij stonden, daar waren geen Alpen ... Af en toe zijn wij een beetje dom ... of soms erg dom, want eerlijk gezegd is onze geografie niet zo goed en teren wij een beetje op vorig jaar ...
Toen reden wij namelijk eerst door de Alpen en daarna door de Pyreneeën. Alleen reden wij toennnnn... een andere route ... We gingen nu van La Palme naar Perpignan om daarna vervolgens richting Gerona te gaan ...
Onderweg scheen het zonnetje met afwisseling van bewolking en wat druppen regen. Het deerde ons niet, want we zaten lekker warm en droog. Tot dat er wat Diesel in de auto moest. In Perpignan een tankstation opgereden en verdorie ... hett kon alleen maar met je bankpas. We doen dit niet graag, maar toch maar de stap gewaagd. Natuurlijk ging dit niet goed ... Had toch echt op gasoil gedrukt en kreeg de opdracht om euro nog wat te tanken . Daar stonden weer samen met onze koppies voor ... hoe het wél goed voor elkaar te krijgen.
Een man ging ons helpen ... en bij het zien hoe hij alles intoetsen, kregen we een flashback van vorig jaar ... Weer stonden wij nu dom op het scherm te drukken, terwijl wij gewoon op de 'V' van valideren moesten toetsen. Zullen we het ooit nog leren ?
De reis werd voortgezet met voor €30, = diesel, want we hadden inmiddels doorgekregen (net als vorig jaar ) dat de dieselprijs in Frankrijk torenhoog was. In Spanje zouden we de rest er wel in gaan gooien. En dat hebben we dan ook gedaan ... Een verschil van zo'n 24 cent goedkoper per liter. Niet normaal toch?
De Angst-bibber ...
De route verliep goed op een paar missers na ... Opeens zagen we de zee ... en later reden we rond in Lloret de Mar. We hadden een prachtige route gereden met heel veel groen en mooie papavers ... langs de weg. En dan zouden we nu onze onze route langs de zee gaan maken ..., maar eerst zouden we gaan overnachten en gingen via de tablet op zoek naar een camping. De coördinaten in de navigatie gezet ... en rijden maar.
Het was ongeveer 5 km, dus dat was te doen en trouw volgden we de navi ...
Bij de volgende straat linksaf ... Had de camper al half gedraaid toen ik zag dat dat het een vrij steile weg naar boven was en dat deze niet breed was. Het gaf mij geen goed gevoel ... Zullen we maar rechtdoor gaan?, dan pakt de navi de route wel weer op ... "Nee ...waarom", zei John het is nog naar 700 meter en dan zijn we op de camping. 700 meterrrrr?, de camping was toch 5 km ... (en dat hadden wij bij lange na nog niet gereden) John dacht echt dat het nog maar 700 meter was, dus draaide ik de camper met de neus omhoog. Tijdens het rijden zei ik nog ... "Het is zeker 700m voor de volgende afslag. De weg gaf mij de kriebels ..., want ik vertrouwde het voor geen cent!
En had ik jou maar naar mijn gevoel geluisterd ..., want na het laatste bochtje was de 700 meter op en hield de weg er ook mee op! Je kon recht voor ons via een klein zandpad nog naar boven, maar zelfs lopend was dat al moeilijk en er was iets naar links een kleine inham. Tja ... wat nu ....?
Proberen de camper te draaien ... "gaat je dat lukken? , vroeg John ... Nou ..?, dat weet ik niet, maar we proberen het. Een andere mogelijkheid is er niet.
En daar gingen we ... John, links en dan weer rechts achter de camper om mij aanwijzingen te geven ...Stukje vooruit, bijdraaien ... en dan weer achteruit. Maar hoe we ook manouvreerden ..., de draai kon niet gemaakt worden. Of ik zat haast tegen stenen aan, of tegen een afscheiding ... Ik kon niet goed de camper voorsorteren om een goede draai te maken. Er was ook nergens een vlak stuk.
Opeens zei John ... "Laten we maar ophouden en probeer maar achteruit de camper naar beneden te rijden". Watttttt!!!, wist hij wel wat hij zei ...??? In zijn achteruittttt??? Neeeeeee ...., dat ga ik niet doen en probeerde nog met een aantal pogingen om de camper te draaien ... Die verdomde navi ook ... Had ook geen beeld op het scherm, wanneer ik de camper in zijn achteruit zette ... en kon alleen maar op John zijn raad en de spiegels werken. Wat er achter mij zat, daar had ik geen flauw benul van. Maar wat ik ook deed ... Het wilde niet lukken.
Dan toch maar in zijn achteruit naar beneden ... John begeleidde mij heel goed en ik volgde zijn raad goed op. Met de voet stevig op de rem en dan even loslaten om weer een stukje achteruit te gaan, bijdraaien en de voet weer op de rem. Met de voet stevig op de rem, gleed de camper iets door ... De schrik sloeg mij om het hart en het huilen stond mij nader dan het lachen ... Je rijdt wel met dik 3500 kg achteruit een steile weg af, waar af en toe een soort van zand/grind op het wegdek lag. En dan ook nog met bochten erin. Oooooo...., straks glijdt hij door en knal ik tegen de muur etc etc ... Vele keren was ik even de grip kwijt, maar gelukkig bleef John rustig ... om mij steeds van goede aanwijzingen te voorzien en kon ik via de spiegel ook de zijkanten van de weg goed in de gaten houden. "Je bent er bijna", zei John ... en na het bochtje dacht ik dan ook nu ben ik er .... Maar niet dus.! Er kwam er nog 1. Grote harde takken werden door John weggebroken, om maar geen diepe krassen in de zijwand te krijgen. En toen?... tóen was ik eindelijk beneden ... Wat waren we blij dat alles goed was gegaan ... en er volgde een dikke kus om het te vieren ...
Nu eerst even een plekje zoeken om een sigaretje te roken ... en weg van hier ... En zo zagen we ineens een bordje "Camperplaats" staan ... Nou, dat doen wij dat toch! Geen camping, naar een plaats waar we mochten gaan staan.
Hup ... de camper naar links het straatje in ... Even een straat over en kijkend in de spiegel , zag ik een politieauto achter ons. Druk gebarend zaten zij in de auto ... , dus wij stopten de camper en stapten uit. Een klein kordaat mannetje kwam op ons aflopen en gebaarde dat wij niet verder mochten rijden en zo snel mogelijk daar weg moesten ... Niet doorrijden?, waarom? Zaten wij op een eenrichtingsweg? Nee...toch?
Gelukkig sprak hij wat Duits en zei dat het voor ons met de camper te smal zou gaan worden. Wij kwamen daar niet langs ... John opperde nog dat wij het bord, dat specifiek voor campers is, hadden gevolgd en wanneer het dan niet mogelijk is ..., waarom dat bord dan niet weg wordt gehaald.
Het antwoord dat John kreeg was ... "Dat dat niet hun afdeling". Daar waren anderen verantwoordelijk voor.. En daarmee was de kous af.
Nu waren we het echt zat ... en negeerden de navigatie, die steeds zat te blèren van "nieuwe route berekenen", want we luisterden totaal niet meer naar haar en reden wegen in die ons zo snel mogelijk weg van de stad zouden brengen. Een stukje reed de politie nog echter ons aan tot deze opeens verdwenen waren.
We reden een prachtige kronkelroute, hoog langs de zee met schitterende uitzichten, al waar er rustig een sigaret gerookt kon worden.
En wie kwam daar langsrijden ...?
Juist .... onze vrienden de agenten in hun auto ...