Weer veel gebeurd vandaag ...
Ten eerste was John jarig, dus vanmorgen uit volle borst met een lied John gefeliciteerd. De engelen hebben goed hun best gedaan en gezorgd dat hij vandaag zijn 66 jarige verjaardag heeft mogen vieren. Dat beseffen wij ons heel goed en zijn dan ook heel dankbaar ...
Rustig ontbijten ... En in het zonnetje koffie gedronken ... Geen gebak, waar wij zo van houden, maar wél met een lekker koekje. Het gebak hier in Spanje ziet erop het oog heerlijk uit, maar het smaakt niet. Vorig jaar heel veel geprobeerd, maar het kan ons niet bekoren ... Vandaar dat wij het daarin sober hebben gehouden.
Met het in- en uit lopen van de camper en door de harde eind die er vandaag stond ..., deed ik bij het naar buiten gaan de deur van de camper dicht. Voelde gelijk weerstand en dacht ... "Dit gaat niet goed". Jammer genoeg was dit geen verkeerde gedachte. Het ging dus ook niet goed!
In de greep van de deur hebben wij een soort van spannend hangen met aan de uiteinden een plastic greep. (Dit om de deur bij het openstaan en harde wind ... vast te zetten) Nu ..., was bij het dichtdoen van de deur een plastic uiteinde tussen de deur gaan zitten, waardoor de deur met geen mogelijkheid meer openging.
Daar stonden we dan buiten ... jarige job en ikke konden met geen mogelijkheid meer naar binnen. De buurman die voor ons stond zou naar Allicante gaan en zag ons morrelen. Hij kwam met een groot mes aanlopen om te proberen om deze tussen de deur te steken. Wat wij ook probeerden . . het ging niet!
Daar kwamen onze andere Nederlandse buren aanlopen. Zij kwamen even afscheid nemen, om verder naar het zuiden te vertrekken. Toen ze doorkregen dat wij in moeilijkheden zaten, kwamen ze gelijk in actie. Tangen en inbussleutels gehaald en met deze middelen geprobeerd ..., maar met geen mogelijkheid ging de deur open. Toen kwam er zwaar materieel aan te pas ... Een pannekoekmes werd erbij gehaald. Deze tussen de deur gestoken en duwen en trekken aan de deur. Er kwam een ongekend geluidje ... "Jaaaaaa ..., we hebben hem los!" Maar de vreugde duurde niet lang. Het geluid kwam niet van de deur die los was ..., maar van het mes dat was afgebroken.
Tja ..., daar stonden wij met allen. Wat nu te doen? De ramen bij de bedden stonden open ... Zouden wij daar doorheen kunnen? We hadden het gaas wel dicht, maar ik wilde het wel proberen. Misschien dat ik de glinstering van het gaas wel open kon krijgen en dan kon ik zo door het raam klimmen. Onze tafel ervoor gezet ..., maar dat vertrouwde het behulpzame stel niet. Zijn tafel was steviger ..., dus werd deze gehaald.
Arme mensen ...., staan ze startklaar om weg te gaan ... En wordt alles weer uit de camper gehaald om ons te helpen. Zijn tafel voor het raam gezet en ik stond in de starthouding om erop te klimmen. Wordt er in 1 keer vanuit de camper ..., voor het bewuste raam ... door John tegen mij gezegd: Kun je niet beter zus of zo?" Van buiten keek ik hem aan met een vraagteken .... "wat bedoel je?" ... tot ik mij opeens besefte dat hij In de camper stond ... Hoe kom jij in de camper? Ik begreep er even niets van ... en begon te lachen omdat het allemaal heel komisch was ...
John had met de vrouw en de kapotte pannekoekmes het nog éénmaal geprobeerd. Zij het mes ertussen en duwen en John trok opdat moment hard aan de deur. En ditmaal hadden zij geluk. De deur klikte open ... Wat een geluk!
Afscheid genomen en deze mensen ontzettend bedankt! Wat een fijne mensen, also ook de buurman voor ons ...om ons zo goed te helpen. Met veel gezwaai ..., zowel van ons als van hun ...reden zij het strand af richting het zuiden en de buurman zette zijn benenwagen in werking richting Allicante. En wij ...? Wij waren dankbaar dat wij de camper weer in- en uit konden gaan. Wij hadden ons "thuis" weer terug.
De rest van de dag verliep vrij rustig ... Telefoontjes, Whatsapp'jes en ingesproken en gezongen berichtjes om John te feliciteren. John voelde zich echt een feestvarken en genoot van de aandacht.
Later in de middag kwam de Fisherman aanrijden ... met als verrassing zijn zoontje. Hij dit kleine ventje uit school gehaald om hem trots met ons kennis te laten maken en ons pinda's te brengen, zoals hij had beloofd. Pinda's uit Valencia ...
Het kleine manneke, dat net als zijn vader "Ramon" heet ..., gaf het zakje met pinda's aan John. Zij wisten niet dat John jarig was ... En wij hebben dit niet verteld. Gelijk een biertje en drinken voor de kleine Ramon gehaald Een ontzettend lief manneke ... En keurig opgevoed. Dat valt ons trouwens op bij vele vele kleine Spaanse kinderen, dat ze ontzettend goed luisteren naar hun ouders hier op het strand.
We hebben gezellig samen gezeten en Ramon lust graag chipjes en drinken uit Holland. Wij hadden een aantal flessen suikervrije ranja voor John meegenomen en de kleine is met 1 van deze flessen naar huis gegaan. Hij vond het heel lekker, also de chipjes etc ...
Na het weggaan van beiden hebben wij samen nog lekker in het zonnetje gezeten. John met zijn puzzelboekje en ik met mijn leesboek. Wat een heerlijk leventje ...
's Avonds zaten wij binnen... De tv aan en ik zou net beginnen met mijn BLOG. Werd er op het raam getikt. Wie was dat nou ? Ooooo zei John ... "kijk nu eens wie eraan komen?" Bielefeld! .... De mensen uit Duitsland waren weer terug. Met een mooie bloem van balonnen, dat zij zelf maakt ... Stonden ze voor de deur. Dapper met een lied werd John gefeliciteerd. Kom binnen, kom binnen ...
Samen nog heel fijn even gezeten ... en gelachen. Zij waren naar een pokeravond geweest en hadden jammer genoeg niets gewonnen. Maarrrrrr .... wel ontzettend genoten en hun buikjes helemaal volgegeten. Dit was een mooie afsluiting van John zijn verjaardag ...
Met een wel heel origineel cadeau ...
Bielefeld is Back!